SBTK na dachach budynków najczęściej montowane są przy użyciu niewielkich konstrukcji wsporczych obciążanych betonowymi płytami. Konstrukcja SBTK nie jest montowana w sposób trwały na dachu budynku – nie ma więc ingerencji w budowlę. Wysokość takiej konstrukcji w praktycznie każdym przypadku nie przekracza 3 m. Instalowanie na obiektach budowlanych stanowiących albo niestanowiących całości techniczno-użytkowej urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, a także związanego z tymi urządzeniami osprzętu i urządzeń zasilających, o wysokości nieprzekraczającej 3 m nie wymaga ani PnB, ani zgłoszenia (art. 29 ust. 4 pkt 3 lit. a Pb). Oznacza to w praktyce, że proces inwestycyjny pod kątem pozwoleń administracyjnych sprowadza się do montażu anten i konstrukcji wsporczych, a następnie dokonania pomiarów PEM przez akredytowane laboratorium. Jeżeli dotyczy to budynku lub terenu pod ochroną organów środowiskowych lub konserwatora zabytków– wtedy wymagane jest PnB (odpowiednio art. 29 ust. 6 i 7 Pb) lub zgłoszenie (art. 29 ust. 7 pkt 2 Pb).

Jeżeli wysokość konstrukcji przekracza 3 m lub wymagane są ograniczone roboty budowlane, które dostosują istniejący budynek do możliwości montażu SBTK, wtedy (jeżeli prace nie wymagają PnB), dokonuje się zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej (art. 30 ust. 1b Pb). Organem jest Starosta lub Prezydent Miasta (w miastach na prawach powiatu). Zgłoszenie nie musi zawierać projektu wykonanego przez uprawnionego projektanta (jak w wypadku PnB), wystarczą proste szkice i rysunki. Organ ma 21 dni na wyrażenie sprzeciwu, po tym czasie można inwestor może przystąpić do prac. Jeżeli organ wyrazi sprzeciw, inwestor musi zmienić zakres inwestycji (zmodyfikować zgłoszenie) lub wystąpić o PnB.

Co istotne na tym etapie, nie wymagają wydania decyzji ULICP roboty budowlane polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej, a także niewymagające PnB (art. 50 ust. 2 UoPzp).

Wraz z rozwojem technik bezprzewodowych, operatorzy w przyszłości coraz częściej będą budowali SBTK o małych mocach bliżej poziomu gruntu, zabudowując systemy antenowe np. w słupach ogłoszeniowych, latarniach, wiatach przystankowych oraz innych elementach małej infrastruktury. Konstrukcje te, w swoim głównym przeznaczeniu, najczęściej są zwolnione z pozyskania PnB, a nawet z dokonania zgłoszenia. Katalog stosownych zwolnień zawarto w art. 29 Pb.

W kontekście analizy potrzebnych do uzyskania zgód i pozwoleń należy pamiętać, że:

• SBTK do 3 m nie wymaga ani PnB, ani zgłoszenia do organu architektoniczno-budowlanego (art. 29 ust. 4 pkt 3 lit. a Pb), a co za tym idzie nie wymaga także ULICP;
• SBTK od 3 do 5 m może wymagać zgłoszenia lub PnB (w zależności od charakteru prac budowlanych), ale jako infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu nie wymaga ULICP w wypadku braku MPZP (art. 47 UoWrust);
• SBTK powyżej 5 m może wymagać zgłoszenia lub PnB (w zależności od charakteru prac budowlanych) oraz ULICP w wypadku braku MPZP i trybie PnB.

Na tym etapie mamy dwa scenariusze:

• realizacja całościowego projektu, czyli budowa np. wiaty przystankowej z zainstalowaną od razu SBTK. Wiata jako samodzielna konstrukcja nie podlega ani PnB, ani zgłoszeniu do organu architektoniczno-budowlanego (art. 29 ust. 2 pkt 5 Pb), ale w związku z tym, że jest przy okazji SBTK, to wysokość całej powstającej konstrukcji będzie determinowała potrzebne do uzyskania zgody i pozwolenia (do 3 m, od 3 do 5 m, powyżej 5 m);
• dowieszenie SBTK do już istniejącej wiaty będzie analizowane tylko w kontekście samej wysokości SBTK i potrzebnych do przeprowadzenia prac budowlanych. Najczęściej będzie to jednak prosta instalacja modułu radiowego i anten do już istniejącej konstrukcji (np. latarni).