Wniosek o PnB inwestor składa do organu architektoniczno-budowlanego (art. 80 ust. 1 pkt 1 Pb), którym w tym wypadku jest Starosta lub Prezydent Miasta (w miastach funkcjonujących na prawach powiatu). Organ zamieszcza w BIP na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu informację o wszczęciu postępowania oraz informuje o tym postępowaniu w sposób zwyczajowo przyjęty na obszarze właściwości tego organu (art. 34a Pb) wraz z informacją zawierającą imię i nazwisko albo nazwę inwestora oraz adres i opis projektowanego obiektu (art. 30a pkt 1 Pb). Informację o postępowaniu można także znaleźć na stronach GUNB pod adresem Wyszukiwarka GUNB.

Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu (art. 3 pkt 20 oraz art. 28 ust. 2 Pb). W wypadku wSBTK, obszar oddziaływania obiektu wyznaczają m.in. szeroko rozumiane przepisy środowiskowe i są nimi miejsca występowanie ponadnormatywnego PEM w miejscach niedostępnych dla ludności. Określenie obszaru oddziaływania terenu należy do obowiązków projektanta i wynika z obliczeń dokonanych profesjonalnym oprogramowaniem na podstawie danych o maksymalnych mocach SBTK. W projekcie budowlanym te ponadnormatywne emisje zaznaczone są jako tzw. „baloniki” odchodzące od anten SBTK. Jeżeli taki „balonik” na rzucie poziomym obejmuje czyjąś nieruchomość, to właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca takiej nieruchomości staje się stroną w postępowaniu o PnB.

Tu ważna uwaga – ponadnormatywna emisja PEM może występować tylko w miejscach niedostępnych dla ludności. Przez miejsca dostępne dla ludności rozumie się wszelkie miejsca, z wyjątkiem miejsc, do których dostęp ludności jest zabroniony lub niemożliwy bez użycia sprzętu technicznego, ustalane według istniejącego stanu zagospodarowania i zabudowy nieruchomości (art. 124 ust. 2 Poś). W praktyce ponadnormatywna emisja PEM występuje na dużych wysokościach, u szczytu wieży, czyli na wysokości kilkudziesięciu metrów nad poziomem gruntu. Emisje takie nie mogą „przenikać” istniejących budynków i mieszkań czy nachodzić na balkony. Mogą jednak występować na dachach budynków, bo dachy nie są uznawane za miejsca dostępne dla ludności (dostęp do nich jest ograniczony).

Co istotne, budowa wSBTK na gruncie rolnym lub leśnym nie wymaga zmiany przeznaczenia terenu. (art. 50 ust 1a UoPzp).

Inwestor może rozpocząć roboty budowlane dopiero w momencie:
• jeżeli był jedyną stroną postępowania – gdy otrzyma decyzję organu o PnB (art. 28 Pb);
• jeżeli stron postępowania było więcej – gdy decyzja stanie się ostateczna (upłynął termin na wniesienie odwołania przez strony).

Gdy wniosek inwestora nie zawiera braków, organ powinien wydać decyzję o PnB w ciągu 65 dni, w przeciwnym razie naraża się na karę w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki (art. 35 ust. 6 pkt 1 Pb).

Organem wyższej instancji, do którego strony mogą odwołać się od negatywnej decyzji PnB, jest Wojewoda. Odwołanie jest składane za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie o PnB, czyli Starosty lub Prezydenta Miasta (w miastach na prawach powiatu).

SBTK na dachach budynków najczęściej montowane są przy użyciu niewielkich konstrukcji wsporczych obciążanych betonowymi płytami. Konstrukcja SBTK nie jest montowana w sposób trwały na dachu budynku – nie ma więc ingerencji w budowlę. Wysokość takiej konstrukcji w praktycznie każdym przypadku nie przekracza 3 m. Instalowanie na obiektach budowlanych stanowiących albo niestanowiących całości techniczno-użytkowej urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, a także związanego z tymi urządzeniami osprzętu i urządzeń zasilających, o wysokości nieprzekraczającej 3 m nie wymaga ani PnB, ani zgłoszenia (art. 29 ust. 4 pkt 3 lit. a Pb). Oznacza to w praktyce, że proces inwestycyjny pod kątem pozwoleń administracyjnych sprowadza się do montażu anten i konstrukcji wsporczych, a następnie dokonania pomiarów PEM przez akredytowane laboratorium. Jeżeli dotyczy to budynku lub terenu pod ochroną organów środowiskowych lub konserwatora zabytków– wtedy wymagane jest PnB (odpowiednio art. 29 ust. 6 i 7 Pb) lub zgłoszenie (art. 29 ust. 7 pkt 2 Pb).

Jeżeli wysokość konstrukcji przekracza 3 m lub wymagane są ograniczone roboty budowlane, które dostosują istniejący budynek do możliwości montażu SBTK, wtedy (jeżeli prace nie wymagają PnB), dokonuje się zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej (art. 30 ust. 1b Pb). Organem jest Starosta lub Prezydent Miasta (w miastach na prawach powiatu). Zgłoszenie nie musi zawierać projektu wykonanego przez uprawnionego projektanta (jak w wypadku PnB), wystarczą proste szkice i rysunki. Organ ma 21 dni na wyrażenie sprzeciwu, po tym czasie można inwestor może przystąpić do prac. Jeżeli organ wyrazi sprzeciw, inwestor musi zmienić zakres inwestycji (zmodyfikować zgłoszenie) lub wystąpić o PnB.

Co istotne na tym etapie, nie wymagają wydania decyzji ULICP roboty budowlane polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej, a także niewymagające PnB (art. 50 ust. 2 UoPzp).

Wraz z rozwojem technik bezprzewodowych, operatorzy w przyszłości coraz częściej będą budowali SBTK o małych mocach bliżej poziomu gruntu, zabudowując systemy antenowe np. w słupach ogłoszeniowych, latarniach, wiatach przystankowych oraz innych elementach małej infrastruktury. Konstrukcje te, w swoim głównym przeznaczeniu, najczęściej są zwolnione z pozyskania PnB, a nawet z dokonania zgłoszenia. Katalog stosownych zwolnień zawarto w art. 29 Pb.

W kontekście analizy potrzebnych do uzyskania zgód i pozwoleń należy pamiętać, że:

• SBTK do 3 m nie wymaga ani PnB, ani zgłoszenia do organu architektoniczno-budowlanego (art. 29 ust. 4 pkt 3 lit. a Pb), a co za tym idzie nie wymaga także ULICP;
• SBTK od 3 do 5 m może wymagać zgłoszenia lub PnB (w zależności od charakteru prac budowlanych), ale jako infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu nie wymaga ULICP w wypadku braku MPZP (art. 47 UoWrust);
• SBTK powyżej 5 m może wymagać zgłoszenia lub PnB (w zależności od charakteru prac budowlanych) oraz ULICP w wypadku braku MPZP i trybie PnB.

Na tym etapie mamy dwa scenariusze:

• realizacja całościowego projektu, czyli budowa np. wiaty przystankowej z zainstalowaną od razu SBTK. Wiata jako samodzielna konstrukcja nie podlega ani PnB, ani zgłoszeniu do organu architektoniczno-budowlanego (art. 29 ust. 2 pkt 5 Pb), ale w związku z tym, że jest przy okazji SBTK, to wysokość całej powstającej konstrukcji będzie determinowała potrzebne do uzyskania zgody i pozwolenia (do 3 m, od 3 do 5 m, powyżej 5 m);
• dowieszenie SBTK do już istniejącej wiaty będzie analizowane tylko w kontekście samej wysokości SBTK i potrzebnych do przeprowadzenia prac budowlanych. Najczęściej będzie to jednak prosta instalacja modułu radiowego i anten do już istniejącej konstrukcji (np. latarni).